Fahrenheit 451

     Herkese merhaba!

    Uzun zamandır okuduğum kitapları burada sizlerle paylaşmıyordum. 2020'de çok severek okuduğum Fahrenheit 451'i sizinle de paylaşmak istedim.

    Kitap bilim kurgu distopyası. Kısaca konusundan bahsedelim. Kitap teknolojik olarak ileride bir toplumda geçiyor. Duvarlarda dev televizyonlar, deniz kabuğu adı verilen dış dünyadan tamamen uzaklaşmanızı sağlayan kulaklıklar... İnsanlar arasında iletişim olmayan, sorgulamayan ve kitapların yasak olduğu bir dönem!

    Montag isimli bir itfaiyecinin etrafında olaylar gelişiyor. Ancak itfaiyeciler günümüzdeki gibi yangınları söndürmek yerine tam aksine yangın çıkarmaya gidiyorlar. Yaktıkları şeyler ise kitaplar! Ardından Montag bir gün 17 yaşındaki bir kızla karşılaşıyor ve Montag'ın hayatını sorgulamasına neden olacak sorular soruyor. Ardından Montag iş icabı bir yangına daha gidiyor ve kitapları yakılacak olan kadın evden çıkmıyor ve onu da kitapları ile birlikte yakmak zorunda kalıyorlar. Montag hem o kızın soruları ile hem de kitaplar ile yanmayı göze alacak kadar bu kitapların içerisinde ne var diye merak ediyor ve işte aksiyon bundan sonra başlıyor. 

     Kitabın içerisinden beğendiğim kısımları da sizinle paylaşmak isterim.

   ''Hayır, hiçbir şeyden bahsetmiyorlar. Genellikle bir sürü araba veya giysi markası ya da yüzme havuzu firması sayıp, ne güzel diyorlar! Ama hepsi aynı şeyleri söylüyor ve kimse kimseden farklı bir şey söylemiyor. Kafelerde de genellikle espri makineleri çalıştırılıyor ve genellikle aynı espriler yapılıyor veya müzik duvarının ışıkları yakılıyor ve bütün renkli desenler inip çıkıyor, ama bunlar sadece renk ve tamamen soyut. Müzelerde de... Müzeye gittin mi hiç? Tamamen soyut. Artık sadece bu var. Amcamın dediğine göre bir zamanlar durum farklıymış. Çok eskiden bazen fotoğraflar bir şeyler söylermiş, hatta insanları gösterdikleri bile olurmuş.''-Sayfa 51

   ''Herkes ölünce ardında bir. şeyler bırakmalı, derdi dedem. Bir çocuk, bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir ev veyaduvar, yapılmış bir çift ayakkabı. Veya ekilmiş bir bahçe. Elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiçeğe baktığında, sen orada olursun. Ne olduğu önemli değil, dokununca onu değiştirdiğin ve ellerini çektiğinde  sana benzeyeceği bir şeye dönüştürdüğün sürece, derdi. Çimleri biçen adam orada hiç olmamış gibidir; bahçıvansa bir ömür boyu orada olacak.''-Sayfa 184

    Bendeki bu baskısı için dili çok ağır diye eleştirenler olmuş ancak ben rahatlıkla okudum. İnsanı gerçekten düşünmeye ve sorgulamaya iten bir kitap. Özellikle gelişen ve hayatımızın vazgeçilmezi olan teknoloji konusunda... Ben severek okudum. Size de okumanızı tavsiye ederim.

Bir sonraki postta görüşmek üzere

Hoşçakalın

Işıl Çığırdan

Instagram: isilcigirdan

Youtube: Işıl Çığırdan